چراغ راه

 خدايا! خداواندا! اول از تو مى‏خواهم كه اين بنده‏ى گناهكار خودت را ببخش. كه اگر تو من را نبخشى و نيامرزى چه كسى مى‏خواهد ببخشد؟

 خدايا! من ازگناهان گذشته‏ى خودم توبه مى‏كنم. و اميدوارم كه مورد عفو و بخشش تو قرار بگيرم. خدايا زمانى من در گمراهى و نادانى بسر مى‏بردم. تو بر ما منت گذاشتى و اين چنين رهبرى روشن و قاطع و آگاه به ما دادى، كه ما را دو مرتبه زنده كرد. و مفهوم زندگى و زنده كردن رابه ماآموخت.

 خداوندا! از تو عاجزانه مى‏خواهم اين اميد مستضعفين جهان را كه فرعونيان زمان، با شنيدن نامش بر خود مى‏لرزند، تا ظهور ولى عصر، امام زمان�عج� نگاه دارى.

 خدايا! زمانى من دنيا را پوچ و بى ارزش مى‏دانستم و از خودم و زندگى و انسان‏ها بدم مى‏آمد. هميشه پيش خود فكر مى‏كردم چرا ما را آفريده‏اى و چرا نام ما را انسان گذاشته‏اى؟ در صورتى كه در عمل زندگى ما از حيوان هم بدتر است. خوب كه فكر مى‏كنم و به زندگى روزمرۀ خودم و اطرافيانم نگاه مى‏كنم، مى‏بينم زندگى ما همچون حيوانات، بلكه بدتر است. چراكه ما هم مانند حيوانات فقط به فكر خوردن و خوابيدن و رشد ظاهرى كردن و بعد هم ازدواج كردن و بعد تشكيل خانواده دادن و بعد از چند سال پيرى و بعد هم مردن می‌گذرد. در صورتى كه  اگر دقت كنيد درست حيوانات هم همين زندگى را دارند. شهید رجب‏جان احمدى گل